BİRAZ SİLİNİYORUM Bu süreci bile hakkını vererek yaşayamıyorum. Çökmek istiyorum ama çökmeme bile izin vermeyen sorumluluklarım var. Sanki hayat beni bir köşeye sıkıştırmış, nefes alacak kadar yer bırakmış ama kaçacak yer bırakmamış gibi. Ruhum dar geliyor bedenime, içimde bir baskı var, görünmeyen bir el sürekli göğsüme bastırıyor. Gözyaşlarım da kendi kafasına göre akıyor artık; sebebi yok, açıklaması yok, sanki içimde boğulan bir ses, dışarıdan su olup çıkıyor. En kötüsü de şu Kendime bile yetişemiyorum. Hissettiklerimi yaşamaya vaktim yok, yaşamadan geçtiğim duyguların gölgesi üzerime düşüyor sadece. Ve gece.. gece her şeyi büyütüyor. Karanlık, düşüncelerimi daha da sıkıyor; sanki içimdeki dar oda daha da daralıyor. Kaçmak istiyorum ama nereye? Ben kendimden kaçamıyorum.