BİRAZ SİLİNİYORUM Kitap yok, müzik yok, insan yok. Sanki dünya fişini çekmiş de, ben hâlâ boşlukta titreşiyorum. Sessizlik her yeri kaplamış, nefes almak bile anlamsız. Tavana bakıyorum, gözlerim donmuş, düşüncelerim küflenmiş. Zaman ağır, ben daha da ağır. Uykunun içi karanlık ama en azından sessiz. Belki orada kaybolurum da kimse fark etmez.