@Elif
Kasım 2025 tarihinde katıldı
📚"Çocuklar boyama kitabı değildir. Onları en sevdiğin renklere boyayamazsın..
📚"Savaş onuru ortadan kaldırmaz. Tam tersine, barış zamanından çok daha fazla onu gerektirir."
📚"Yeniden iyi biri olmak mümkündür.."
📚"Afganistan'da çocuk çok ama çocukluk yoktu."
📚"Zendagi migzara."
Hayat Devam Ediyor :)
📚"Senin bu kadar mutlu olmana, ancak senden bir şey almaya hazırlandıkları zaman izin verirler.."
📚"Bu hayatın garipliklerinden biridir, çok seven kavuşamaz."
📚"Ne olursa, olsun seni seviyorum.."
📚"Mümkün olsaydı keşke seçebilmek doğduğum toprakları, mümkün olsaydı keşke silebilmek ön yargıları, değiştirebilmek yazgıyı.."
📚"Sözün şiirlerin mükemmelidir, senden başkasını seven delidir, yüzün çiçeklerin en güzelidir, gözlerin bilinmez bir diyar gibi.."
📚"Kader böyle bir şeydi. Kaçış yoktu, yaşanması gereken neyse o olurdu.."
📚"İnsanı sonsuz derecede mutlu kılan şey, aynı zamanda üzüntüsünün kaynağı mı olmalı?"
📚"O beni sevmeye başladığından beri kendi gözümde değerim arttı.."
📚"İnsanın kalbini anlamak olanaksız bir şey."
📚"Eğer budalanın teki olmasaydım, dünyanın en iyi, en mutlu yaşamını sürdürebilirdim."
📚"En üzüldüğüm şey, gençlerin en güzel vakitlerini aptalca dertlerle geçirmekten yaşamaya fırsat bulamamalarıdır."
📚"Ölmüş olan biri artık hiçbir şey istemez, sevilmeyi de, kendisine acınmasını da, teselli edilmeyi de istemez.."
📚"Ve öyle sanıyorum ki, beni ölüm döşeğimden çağırsaydın bile, yataktan kalkıp seninle gittme gücünü toplardım.."
📚"Sen, beni asla, asla tanımayan, bir su birikintisinin yanından geçercesine yanımdan geçip giden, bir taşa basarcasına üstüme basan, hep, ama hep yoluna devam eden ve beni sonsuz bir bekleyiş içerisinde bırakan sen, kimsin ki benim için?"
📚"Mutlu olmamız için gerekli her şeye sahibiz, ama mutlu değiliz. Bir şey eksik. Etrafa bakındım. Ortadan kaybolduğunu bildiğim tek şey, on on iki yıldır yaktığım kitaplardı. Bu yüzden kitapların faydası olur diye düşündüm.."
📚"Kadın kitaplar uğruna yanabiliyorsa, kitapların içinde bir şeyler olmalı.."
📚"Dikat ettin mi, bugünlerde insanlar birbirilerini nasıl incitiyorlar?"
Fahrenheit 451 : Kitap kapağının tutuşup yanma sıcaklığı..🔥
Son iki gündür elimden düşürmeden okuduğum İntihar Dükkanı’nı bu sabah bitirdim. Zihnimde karanlıkla ışığın iç içe geçtiği, hüzünle umudun el ele yürüdüğü bir hikâye kaldı.
Jean Teulé, bu kitabında okuyucuyu ironik bir karanlığın içine çekiyor. Tuvache ailesinin işlettiği "intihar dükkanı" ölümü seçmiş, hayattan umudunu kesmiş insanların son alışverişlerini yaptığı bir yer..
Zehirler, ipler, tıraş bıçakları, hatta "özel intihar paketleri" satılıyor.
Dükkanın kuralları net: burada gülmek yasak, umut etmek yasak, olumlu bir söz söylemek yasak. Çünkü buraya gelenler yaşamak değil, ölmek istiyor.
Dükkanı işleten Tuvache ailesi –Karı koca ve üç çocuk –karamsarlığın hâkim olduğu bu dünyanın temsilcileri. Ailenin en küçük çocuğu Alan ise bu karanlık dünyanın ortasına doğmuş bir ışık. Her şeye rağmen gülüyor, hayal kuruyor, insanlara içlerindeki güzellikleri hatırlatıyor adeta karanlığa inat doğmuş. Çölde açan bir çiçek gibi ışıldıyor.
Kitap boyunca karanlık bir mizah var ama aynı zamanda çok ince bir mesaj: "Hayat ne kadar zor olsa da bir tebessüm, bir umut tohumu her şeyi değiştirebilir.." Kitabın sonunda aile umutla dolmaya başlıyor, dükkânı kapatıp bir krep restoranı açacaklarını öğreniyoruz. Fakat Alan, en umutlu karakter olmasına rağmen, kendini boşluğa bırakıyor.
Bu zıtlık, da kitabın en sarsıcı kırılma noktası oluyor.
Karanlığın içinde umut, umudun içinde de karanlık vardır.
Önemli olan hangisini büyütmeyi seçtiğimizdir.. 🌸
Bu romanın konusu, güya büyümenin karmaşasını anlatıyor. Ancak bence, büyümemeyi tercih eden birinin hikâyesi desek daha doğru olur. Çünkü baş karakter Holden Caulfield, dünyayla bağını koparmış bir genç. Sürekli eleştiriyor, sürekli bir şeyleri protesto ediyor gibi. Fakat bence en çok eleştirilmesi gereken kişi, kendisi.
Holden’ın derdi çocukluğu korumak değil; sorumluluklardan kaçmak. Masumiyet onda bir değer değil, sadece bir bahane. Ve bunun bir nedeni yok. Kitapta bu sebebi okuyamıyor oluşum beni çok yordu. Dili de sıkıcı geldi — sürekli tekrarlayan küfürler, olaylar ve bir yere varamayış…
Gerçekten bitsin diye dua ettim resmen. ;)
Bazı kitaplar sizi dönüştürür, bazılarıysa sadece oyalar. Çavdar Tarlasında Çocuklar ne yazık ki benim için ikinci gruptaydı. Edebi değerine saygı duysam da bana hiçbir şey katmadı. Holden’ın hikâyesinde bir anlam aradım ama bulamadım. Bu yüzden okumanızı tavsiye etmiyorum.. :)
