Biyaban

ey bîyaban bilindtir bikebena navbera xwe û gerdûnênavbera xwe û xwenavbera xwe û wan Mîna Acer di Bîyabanê de xwendevanan di nav kûrahîya hestên mirovahîyê de vedixwîne rêwîtîyeke lîrîk û me dibe nav bîyabaneke hundirîn û li wir li şopa hestên wekî keser, bendewarî, wêranî û evînê digerîne.Helbest hin caran di nav atmosfereke tarî û bêhêvî re derbas dibin. Lê hêvîya hatina mêvanekî ku wê bibe qîbleya dilan, wekî dilopeke jîyanê dibiriqe û dibe çirûskeke ku rêya xwendevanan di nav cîhana pirtûkê de ronî dike.Bîyaban vexwendinek e ji bo geryana li nav erdnîgarîya dilê mirov ku li wir, di nav lemên herî çilmisî de jî, hêvîya şînbûna 'bexçeyekî kêfxweş' her dem zindî ye.   (Tanıtım Bülteninden)