Aşkınlıktır Söz

Ucundan tutunduğumuz bir yaşamdaÖyle derin izler düşünmedenTaşın sertliğini, suyun serinliğini bilerek,Düştüğümüz yerlerde dizlerimizde kalan yaralarla,Her geçtiğimiz anın,Sorumluluğunu duyarak yüklendik,Hiç yüksünmeden acıları; Bağırıp çağırmadıkSesimizin rüzgârıyla kırıp dökmedenÖyle seslendik, öyle karşı koyduk,Onurlu sözcükler seçtikYaşadığımız günlere denk düşen,İlk çarpan ışığın aydınlığıyla sürdürdükBizden önce direnenlerin adımını, O gürültüde, o yangında belli olmadıYaralarımızın ne kadar derin  ne kadar büyük olduğuAcılarımızı giydiğimiz gömleğin cebinde kuruttukKaranfillerin rengini tenimiz sanarak yürüdük,Solgunduk, yorgundukİnsanın onuruyla aydınlanmadan yanaPayımıza düşeni taşıdık yarına…   (Tanıtım Bülteninden)