Tutuyor yakamdan kurtulmaya çalıştığım keşkeler... Şimdi kokunsa her yere sinmiş.. Gözümü çevirdiğim her şeyin bir resmi var seninle... Bir kuşun kanadını yitirmesi mi dersin yoksa uçamaması mı, hangisi? Uçmayı yeni öğrenmiş bir kuşa hangisi daha acı verirdi? Biraz dinlenmek için ne de çok koşturmuştuk durağımız olmayan yerde... Neydi ki hayalimiz? Arzularımızla saklambaç oynadık durduk. Ne elma getirebildi onları ne de biz bulabildik. Birgün sonbaharın bahçemize de uğrayacağını unuttuk. Tüm çiçekleri kurutacağını, dökülmedik yaprak bırakmayacağını... Ne baharın ne de rengin bir daha bahçemize konmayacağını unuttuk... Ne çok unuttuk değil mi? Ölümü, bizsiz bir hayatı ve sonrasını... Anladık ki erteledikleri ziyan etti hissizleşen yürekleri. Sondan, sonraki başlangıçta birlikte olmayı dileyememek ziyan etti... 💔