“Susmak yalnızlığın ana dilidir…, Geceler boyu akıp giden ırmaklar gibi karanlıklar içre, öyle yitik, öyle üzgün, yalnızım Sularım toprağa sızıyor bak. Yüzümü geceler örtüyor… Kim kimin derinliğini görebilir, hem hangi gözle?” Her sözcük geceyi örüyor