İnsan her daim huzur içinde olamaz. Bazen yol ağır geldiğinden değil, yorgun düştüğünden durmak ister. Yükü sırtında ağırlaşır, kalbi yorulur. O an insan sadece biraz hafiflemek, biraz nefes almak ister. Kaldığı yerde durur, sessizce bir köşeye çekilir; ne anlatacak gücü vardır ne de anlatılacak kelimeyi bulabilir. İçi kararmış hisseder kendini… Günlerle kirlenmiş bir yürek, kırılmış umutlar, yaralanmış bir kalp taşır içinde. Hep bir eksiklik, hep bir yarım kalmışlık dolaşır yüreğinde. Sanki tamamlanmayı bekleyen bir resim vardır ama renkleri solmuş, çizgileri dağılmıştır. Bazen insan güçlü görünmekten yorulur. Herkese iyi olduğunu söylemek, her şeye dayanıyormuş gibi davranmak ağır gelir. Oysa içinde fırtınalar kopar; kimse duymasa da kalbi gürültüyle çarpar. İşte böyle zamanlarda insan, sadece anlaşılmak ve sessizce tutunmak ister. Bugün biraz yorgun, biraz da yılgın gibiyim. Kalbim yüklerle dolu, ruhum dinlenmek istiyor. Dualarınıza talibim, dostlar. Selam ve dua ile 🌿