_Gitmemiz gereken yerde gitmediğimiz için parçalandık. Kalbimizin “yürü” dediği anlarda yerimizde kaldık. Susmamak gereken yerde sustuk; kırıldık ama belli etmedik, eksildik ama itiraz etmedik. Zamanla bu sessizlik bizi asla korumadı, aksine içimizden kemirdi. Yüzlerine söylenmeyen her söz, atılmayan her adım birikti ve sonunda aramızda görünmez duvarlar ördü. Cesaret etmediğimiz her an, kaybettiklerimizi biraz daha çoğalttı. Bazen en büyük yıkım, yanlış yaptığımız şeyler değil; yapmamız gerektiği halde yapmadıklarımızdır.._ 🌸 *Emre Valez* > Sessizliğin Şiiri