Eski sen, karanlık bir gölgeydi yalnızca, şimdi solgun bir hatıra, tozlu bir hikâye. Kapattım o defteri, kilit vurdum üstüne, son sayfasına bile dönüp bakmadım bir daha. Artık içimde bahar, gerçek bir bahar; rüzgârı ılık, çiçeği taze, güneşi içten...

Eski sen, karanlık bir gölgeydi yalnızca, şimdi solgun bir hatıra, tozlu bir hikâye. Kapattım o defteri, kilit vurdum üstüne, son sayfasına bile dönüp bakmadım bir daha. Artık içimde bahar, gerçek bir bahar; rüzgârı ılık, çiçeği taze, güneşi içten içe ısıtan bir bahar. Kelebekler uçuşuyor damarlarımda, renk renk, kanat çırpıyor özgürce. Kalbim nihayet kendi ritmini buldu, ne yavaş, ne hızlı; tam sevilecek hızda. Artık biri var kalbimde, gülüşüyle açıyor gonca gonca, bakışıyla yıkıyor eski acıları. Adı henüz dilimde değil belki, ama ruhum çoktan ezberledi adını. O biri her nefeste beni yeniden doğuruyor, her dokunuşta beni yeniden kuruyor. Eski sen sustu, yeni ben konuşuyor artık. Ve bu kez aşk öldürmüyor; yaşatıyor.