CANAVARIN UYANIŞI
Bazen etimin altından bir ses yükseliyor.
Tırnaklarımın ucunda kıvranan o kızıl titreşim
sanki damarlarımdan biri konuşuyor.
Ayna bana bakmıyor artık.
Orada ben değil, başka biri var;
gözbebekleri çatlamış, nefesi kanla...

CANAVARIN UYANIŞI
Bazen etimin altından bir ses yükseliyor.
Tırnaklarımın ucunda kıvranan o kızıl titreşim
sanki damarlarımdan biri konuşuyor.
Ayna bana bakmıyor artık.
Orada ben değil, başka biri var;
gözbebekleri çatlamış, nefesi kanla boyanmış bir gölge.
“Beni dışarı çıkar,” diyor.
Ama dışarısı da içim kadar karanlık.
Hangimiz kimden kaçıyor bilmiyorum.
Bir an geliyor
her şey çözülüyor; ten, zihin, gerçeklik.
Sanki kendi kabuğumu yırtarken
başka bir ben doğuruyorum,
adını bilmediğim bir ben.
Kan istiyorum belki, ama aslında
yalnızca kendimden kurtulmak istiyorum.
Öfke sadece bir renk burada;
aklımın duvarlarına sürülmüş kırmızı bir yankı.